Margaritenskaja Jarmarka.

Det er ikkje berre på dyrskuplassen i Seljord det er marknad på hausten. I Arkhangelsk skipar dei til Margaritenskaja Jarmarka kvar haust. Dit kjem handelsfolk frå heile den europeiske delen av Russland, og litt til. Det viktigaste på marknaden er honningen, og den aller viktigaste honningen er den frå Bashkir. Det visste ikkje eg då eg kjøpte min mai-honning, men den au er god. Ein kan få tak på det meste frå neversko til lastebillass med melonar. Vidare bør ein få med seg dei nokså fantasifulle utstillingane somme set opp.

Byggeskikk.

I Arkhangelsk fins to typar byggningar. Ein kan dele dei inn i kategoriane: blokker og gamle trehus. Trehusa ser frykteleg gamle ut, det er kanskje ikkje sikkert dei er så veldig gamle, men flesteparten ser ut som dei kan rase i hop når som helst. Dei er veldig morosame og sjarmerande, men eg er veldig glad eg slepp å bu i dei. Greitt nok at golvet heime hellar litt, men det er ingenting mot det ein kan finne her.

Afrodite

Alle me som bur i lag har som mål å ikkje bli i dårlegare form medan me er her. Me et ikkje så reint lite kjeks og kake, så då må det berre trimast. Eg og Turid har teke i bruk tilbodet på treningssenteret som ligg rett utanfor blokka vår, Afrodite. Her får me trene måndag, onsdag og fredag morgon kl. 9. Det rulerar på aerobics, styrketrening og step. Dei fleste vil nok påstå at logoen til senteret seier sitt...

Пяньнедельник II.

Ingenting, eller i alle fall få ting, er som litt vodka etter å ha teke oppvasken, og vodka kan ikkje drikkast einsmal, så då må ein ha selskap, ikkje sant Turid?

Utstillingsvindauge

Russarar kan liksom dette med utstillingsvindauge og slikt. Dessutan kan du finne dei mest uventa butikkane på dei mest uventa stadane. Forrige laurdag traska me rundt i sentrum og tok ein kikk på den handlegata me enno ikkje hadde vore. Det var ei mykje meir russisk handelgate enn dei andre, det tykkte iallfall eg. Her var det omtrent berre kjøpesenter av den gamle typen. Med ein lang gang, og så små bodar på kvar side med ting og tang. Stort sett er det grelle skobutikkar og klesbutikkar. Men så plutseleg så stod me inne i ein butikk med utprega (som eg kallar det) hip-hop klede og sko... hahaha... Så i vindauget draperer stoffbutikken opp stoff på veldig stilige måtar, og i andre kan eg til dømes sjå ein levande katt, som ikkje bryr seg om rare folk som dunkar på vindauget og seier -puuuus!

Fine flisar

Det tok litt tid før eg tok ein kikk på flisane på kjøkkenet og i gangen. Dei hadde vel i grunnen vore overraskande fine og kvite. Så tok eg ein nærare kikk, og jammen visa det seg ikkje at det slett ikkje er flisar med isopor dei har klistra på ovanfor den mintgrønne murveggen. Jaja, det isolerar iallfall.

Åsne - Vampyrmyggane (3-1)

Ja, eg var kanskje litt naiv då eg tenkte at det umogleg kunne vera like mykje mygg her som i Petersburg. Det er forresten ikkje like ille som i Petersburg. Men eg tok berre med meg aurax, og ikkje noko førebyggande middel. No som varmen og er slegen på er det så varmt inne at eg er nøydd til å lufte. Og då kjem dei... Eg vakna fleire vender i nått, og slo rundt meg. Men i dag vakna eg opp med ikkje så reint få myggestikk. 1-0 til myggen. Men så kom eg sterkt attende. For etter all den blodfråtsinga må myggen ha vorte litt slapp, og i løpet av morgon fekk eg slege i hel tri av fire. Og alle var fulle av blod. HAHAHA 3-1 til meg!

Пяньнедельник.

Der me bur har me ikkje fjernsyn og heller ikkje radio. Dermed må me sjølve vera kreative for å ha det artig på kveldane. Artige ting er spiling av spil, men og flittig bruk av teip.

Arkhangelsk

Arkhangelsk er ikkje ein spesielt stor by i russisk målestokk, men sett med norske auge er han ikkje så reint liten. Det bur trass alt litt under 350 000 folk her. Men på mange måtar så kjennest ikkje byen så veldig diger ut. Karsten, som ein godt kan høyre på når det kjem til fakta om Arkhangelsk, i og med at han har budd her eit år lenger enn meg, seier at det er litt som ein stor landsby. Eg kan kanskje skjønne det. Mellom anna har dei korkje McDonalds eller KFC, og ikkje sjeldan kan ein sjå folk som rir midt i sentrum.

Scarlett Wendy

Noko av det aller viktigaste me har på kjøkkenet vårt er vasskokaren. Kosleg nok heiter han (ho) Scarlett Wendy. Eventuelt så heiter han Wendy, men ettersom han raudnar når vatnet kokar har han fenge kallenamnet Scarlett. Fin er han åkke som.

Firkorngryn

Får me i oss bra mat her? Det er det ingen grunn til å uroa seg for. I tillegg til å live opp kjøkkenet, trur eg all fruktstimulansen får oss til å ete mykje av både frukt og grønnsaker. Men ein kan ikkje berre leva på det. Min heilt klare favorittfrukost er graut. Og her i dette fantastiske landet (eller det kjem vel opprinneleg frå Finnland) har dei fenge til å ikkje berre lage havregryn, men og liknande gryn av rug, kveite og bygg. Så har ein smarting funne på å ha alt opp i same pakka og selje dette. I fylgje den finske jenta, Jenna, tyder Myllyn Paras noko slikt som Myllas beste. Og god graut blir det. Iallfall med litt brunt sukker, kefir og tørka kirsebær på. Med slik kost er det ikkje noko problem å aldri ta heisen.

Frukteleg kjøkken.

Som i alle andre blokker i Russland er veggane våre måla i ein slags bleik grønfarge som får det meste til å sjå litt sjukleg ut. På romma har me heldigvis tapet, i forskjellige fargar og mønstre. Men me såg fort at me trong noko for å friske opp og gjere kjøkkenet vårt litt meir triveleg. Me såg ikkje langt for inspirasjon, for på det nokså slitte kjøkkenbordet av tre, var det nedfelt ein slags voksduk med fruktmotiv. Etter det har me freista, så langt det gjeng, å ta opp att både fargar og fruktmønster på det me har hamstra inn. No er det så mykje oransje, gult, grønt, raudt og frukt at me blir fulle av c-vitaminar berre av å sjå oss rundt på kjøkenet.

Маникюр

Litt av poenget med å ta fag i Arkhangelsk er å snakke russisk med russarar. I går fekk me treffe studentar som tek norsk. Ulempa med desse er at dei helst vil snakke norsk eller engelsk, medan eg vil iallfall gjera eit forsøk på å snakke russisk. Men heldigvis er det slik at ikkje alle som bur i Arkhangelsk snakkar engelsk og norsk. Så må ein koma på ein god måte å treffe desse og ha ei roleg og stille samtale. Då kan det vera lurt å ta manikyr! Det tek ca ein time, den søte dama er van med å småprate om alt mogleg, og så får ein så fine hender og neglar av det. Spørs om eg ikkje må gjere dette ei gong i veka.

Malije Kareli= Maihaugen

I dag var me på ein liten ekskursjon til Malije Kareli, eit slags Arkhangelsk svar på Maihaugen. Turid var veldig, ja nesten overbegeistra, for dette. Ho er jo frå Lillehammer og vitjar Maihaugen så ofte ho kan. Turid var dermed ikkje vond å be når dei lurte på om ei av jentene kunne tenke seg å la seg spå av ein vedkubbe. Som de kan sjå på biletet eg snart legg ut, kjem mannen til Turid til å vera rik, og dei skal få tri ungar. Lukke til!

Søppelbill.

Me produserar nokså mykje søppel, og i og med at me bur i sjuande etasje er det fint at me slepp å gå heilt ned og ut med all søpla vår. Det er nemleg ei sjakt i trappa der ein kan kaste søppel. Einaste aberet er at sjakta nokså jamleg er stappa full, og då må ein nedi med anten ein arm eller ein fot og dytte. Ikkje sjeldan kjem då vaktmeistaren forbi og humrar for seg sjølv...

Varmt vatn

Då me kom til Arkhangelsk fekk me vita at varmtvatnet enno ikkje var slege på, men at det nok kom i løpet av morgodagen eller litt seinare. Av gamal røynsle tok eg denne uttala med ei stor klype salt. Det varme vatnet kjem nok når det kjem. Men til mi store overasking og glede kom varmen alt i går. Det høvde veldig bra, for me hadde handla inn diverse vaskeutstyr og kunne ta dette i bruk med ein gong. For ei lukke. Så slapp eg jammen å dusje i kaldt vatn denne venda i alle fall. Me får sjå kor lenge det varer.

Aeroflot(t) NORD

Kvifor Aeroflot har fenge slik dårleg rykte i Noreg kan eg ikkje skjøna... Jau, det bråkar verre og interiøret i flyet vitnar både om godt bruk og svunne tider i design. Men med servering av godis før avreise (mogleg med beroligande middel) og mat fleire vender i løpet av turen var me godt nøgde. Dessutan må den sjarmerande baggasjelastebilen i Murmansk nemnast... (eg skal koma med bilete seinare). Nei, eg kan trygt tilrå ei reise med Aeroflot nord, berre kom i hug å ta med øyreproppar.